Στο λεωφορείο.

Νεαροί ,αγόρι και κορίτσι, το πολύ δεκαπέντε χρονών επιβιβάζονται στο λεωφορείο και κάθονται. Μια ηλικιωμένη κυρία είναι όρθια και τους παρακολουθεί. Σε μια στιγμή το αγόρι σηκώνεται για να χτυπήσει το εισιτήριο του. Η κυρία νομίζοντας πως σηκώθηκε γι'αυτήν (και προφανέστατα πως ζούμε σε μια ανθρώπινη κοινωνία) πηγαίνει προς την ελεύθερη πια θέση. Το αγόρι όμως την προλαβαίνει και κάθεται. Η κυρία του λέει με χαμόγελο:
-Νόμιζα σηκώθηκες για μένα.
-(μηδέν απάντηση, μόνο μια γκριμάτσα που δείχνει άρνηση και απαξίωση)
Το κορίτσι που καθόταν δίπλα του χαμογελάει ημιηλίθια ημιπερήφανα.
.
.
.
.
.
.
.
.
Τα έχω βάλει με τον εαυτό μου που δεν τα καντήλιασα...
Μέχρι την επόμενη φορά που ελπίζω να αναφέρω
ένα παρόμοιο γεγονός με διαφορετική έκβαση.

#36 Μοναστηρίου

Πιο σημαντικό γεγονός από την συγκεκριμένη φωτογραφία είναι ο διάλογος που ακολούθησε με έναν μεσήλικα κύριο που καθότανε σε ένα δωμάτιο μέσα στον χώρο που βρίσκονται τα φορτηγά:
-Καλημέρα παλληκάρι!
-Καλημέρα!
-Βλέπω, βγάζεις φωτογραφίες. Σ'ενδιαφέρει κάτι;
-Όχι, γενικά βγάζω φωτογραφίες, τα σύννεφα, οτιδήποτε.
(στέκεται για λίγο αμίλητος)
-Κάτι είναι κι αυτό.
(Φεύγει)
Μένω απορρημένος να περιμένω το λεωφορείο...

#35 Κορδελιό

#34 Παραλία

#33 Παραλία